Πολυγραφότατος συνθέτης που γνώρισε την επιτυχία από νωρίς εντός και εκτός Ιταλίας   (Μπολόνια,Ρώμη,Βενετία,Νάπολη,Μιλάνο,Βιέννη,Λονδίνο,Παρίσι), ο GioachinoRossini ήταν ενας άνθρωπος πληθωρικός,ευζωιστής,και  με έντονη αίσθηση του χιούμορ,που εκτός από τη μουσική,λάτρευε την καλή παρέα,το φλέρτ και τις εκλεπτυσμένες απολαύσεις του ουρανίσκου.Σύμφωνα μάλιστα με ένα διάσημο απόφθεγμά του,το φαγητό,ο έρωτας,το τραγούδι και η πέψη,αντιπροσωπεύουν τις τέσσερις πράξεις της κωμικής όπερας που είναι γνωστή ως ‘’ζωη’’,και εξαφανίζονται σαν τις φυσαλλίδες της σαμπάνιας,γι αυτό όποιος αφήσει να περάσουν χωρίς να τις έχει απολαύσει,είναι εντελώς ανόητος.

Δεινός μάγειρας και γευσιγνώστης,ο Rossini λέγεται ότι άρχισε να εκτιμά από την παιδική του ηλικία το κρασί,δοκιμάζοντας στην εκκλησία τον οίνο της Λειτουργίας.
Αργότερα εξερεύνησε διεξοδικά τις τοπικές γεύσεις της πατρίδας του και των χωρών που επισκεπτόταν,αποκτώντας  μια ‘’κοσμοπολίτικη’’ αντίληψη στο φαγητό του αλλά και στη μαγειρική του.Στο τραπέζι του,εκτός από πατέ και τρούφες, υπήρχαν ελιές από το Άσκολι,πανετόνε από το Μιλάνο,μαλακά τυριά από τη Λομβαρδία,αλλαντικά από τη Μόντενα,χαμόν από τη Σεβίλλη,τυρί Stilton από την Αγγλία και αμυγδαλωτά από τη Μασσαλία,ενώ το κελλάρι του ήταν ο παράδεισος του οινόφιλου.Κρασιά από τα Κανάρια νησιά,ακριβά Μπορντώ,σπάνιες ποικιλίες Μαδέρα και Μαρσάλα,αλλά και ξεχωριστά δώρα σταλμένα από τους θαυμαστές του : λευκά κρασιά του Γιοχάννεσμπουργκ από τον Κλέμενς Φον Μέττερνιχ, Πόρτ του Βασιλικού Οίκου της Πορτογαλλίας από τον ίδιο τον Βασιλιά,και Château Lafite ειδικής εμφιάλωσης από τον τραπεζίτη και φίλο του JamesdeRothchild.Λέγεται ότι οταν το 1864 ο  Rothchild  του έστειλε ως δώρο σταφύλια από τα αμπέλια του,ο Rossini τον ευχαρίστησε δηλώνοντάς του με το γνωστό χιούμορ του πως δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το κρασί που εχει σχήμα χαπιού !
Φημισμένοι chef του 19^ου αι. όπως ο Marie-Antoine Carême,οAugusteEscoffier και ο CasimirMoisson,θεωρούσαν τιμή τους να δέχονται τις παραγγελίες του αλλά και να δίνουν στα πιάτα τους το ονομά του. Ετσι μπήκαν στη γαστρονομία τα αυγά ποσέ allaRossini,το κοτόπουλο allaRossini,το φιλέτο γλώσσας allaRossini,η γεμιστή γαλοπούλα allaRossini,τα κανελλόνι allaRossini,και το περίφημο πιάτο TournedosRossini το οποίο υπήρξε εν μέρει δική του επινόηση και  περιλαμβάνει στρογγυλά κομμάτια βοδινού φιλέτου με μια λεπτή στρώση φουά γκρά,σερβιρισμένα με λεπτοκομμένες φέτες τρούφας και περιχυμένα με σάλτσα από γλυκό κρασί Μαδέρα. Είναι γνωστό επίσης ότι δύο οπερατικοί ήρωες του Rossini ενέπνευσαν και τη ζαχαροπλαστική : τα μικρά ιταλικά pasticciniallaFigaro οφείλουν την δημιουργία τους στον ‘’Κουρέα της Σεβίλλης’’ ενώ η τάρτα μήλου GuillaumeTell δημιουργήθηκε το 1829 στο Παρίσι ειδικά για την πρεμιέρα του ‘’Γουλιέλμου Τέλλου’’ στην οποία και σερβιρίστηκε έχοντας στο κέντρο της ένα ζαχαρωτό μήλο διαπερασμένο από ένα ζαχαρωτό βέλος.

Οι μελετητές του Rossini έχουν επισημάνει τις πολυάριθμες αναφορές σε γλέντια,
συμπόσια και γαστριμαργικές απολαύσεις που περιλαμβάνουν οι όπερές του, ενώ οι βιογράφοι του (με σημαντικότερο ανάμεσά τους τον γαλλο συγγραφέα και φίλο του Stendhal) αναφέρουν και ορισμένα περιστατικά που επιβεβαιώνουν το ότι η ευζωία ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τη μουσική του δραστηριότητα.Έτσι μαθαίνουμε ότι μετά την επιτυχημένη πρεμιέρα του ‘’ Κουρέα της Σεβίλλης’’,αντί να μιλήσει στους θαυμαστές του για τη μουσική του άρχισε να περιγράφει λεπτομερώς μια συνταγή σαλάτας που είχε επινοήσει την προηγούμενη μέρα,ότι η άρια ‘’Ditantipalpiti’’ από τον ‘’Tancredi’’ έγινε γνωστή ως άρια του ρυζιού επειδή την συνέθεσε σε ένα εστιατόριο της Βενετίας περιμένοντας να ετοιμαστεί το ριζόττο του,και ότι εμπνεύστηκε την άρια  ‘’Naquiall’affanoealpianto’’ από την ‘’Σταχτοπούτα’’   πίνοντας και διασκεδάζοντας με φίλους του σε ταβέρνα της Ρώμης.
Ο Rossini νυμφεύθηκε σε πρώτο γάμο το 1822 την περίφημη ισπανίδα σοπράνο IsabellaColbran η οποία ερμήνευσε τους γυναικείους ρόλους των οπερών του από το 1815 μεχρι το 1829,και σε δεύτερο γάμο το 1846 τη γαλλίδα καλλονή OlympePelissier,αγαπημένο μοντέλο των γάλλων ζωγράφων της εποχής και πρώην ερωμένη του Balzac,με την οποία εγκαταστάθηκε στο Παρίσι το 1855,
αποφασισμένος να αφοσιωθεί αποκλειστικά στη γευσιγνωσία και στη μαγειρική.
Παρα την απόφασή του αυτή όμως,δεν έμεινε μουσικά ανενεργός καθώς απο το 1857 μέχρι λίγο πριν από το θάνατό του το 1868 σε ηλικία 76 ετών,συνέθεσε τα περίφημα ‘’Αμαρτήματα του Γήρατος’’ .Μια συλλογή 150 κομματιών για πιάνο,για μικρό σύνολο και για φωνή και μουσική συνοδεία,με χιουμοριστικούς,ειρωνικούς και ενίοτε αυτοσαρκαστικούς τίτλους,στην οποία υπάρχουν φυσικά και δύο ενότητες πιανιστικών κομματιών αφιερωμένων στη γεύση : Η πρώτη ενότητα ‘’Ορεκτικά’’  περιλαμβανει τα κομμάτια Ραπανάκια-Πίκλες- Αντζούγιες- Βούτυρο,ενώ η δεύτερη ενότητα ‘’Επιδόρπια’’ περιλαμβάνει τα κομμάτια Αποξηραμένα σύκα- Σταφίδες-Αμύγδαλα-Φουντούκια.
Αλήθεια,ποιός δεν θα ήθελε να καθήσει έστω και για μια φορά στο τραπέζι με τον συνθέτη που απόλαυσε μέχρι τέλους και τις ‘’τέσσερις πράξεις της κωμικής όπερας που λέγεται ζωή’’ συμφωνα με το διάσημο απόφθευγμά του ;

Αναδημοσίευση από: Η εφημερίδα της Ρίτσας Μασούρα