Το 1902 ο δανός Carl Nielsen ήταν πλέον ένας καταξιωμένος συνθέτης στη χώρα του απολαμβάνοντας τη φήμη που του είχε χαρίσει η 1η Συμφωνία του.Το έργο που την πρεμιέρα του είχε δώσει το 1894 ο περίφημος νορβηγός αρχιμουσικός Johann Svendsen με την Βασιλική Ορχήστρα της Κοπεγχάγης,σηκώνοντας μάλιστα στο τέλος τον 24χρονο Nielsen από το αναλόγιο της Ορχήστρας στην οποία έπαιζε τότε βιολί,και οδηγώντας τον στο κέντρο της σκηνής ώστε να δεχθεί τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα της βασιλικής οικογένειας και του κοινού.Η επιτυχία της 1ης Συμφωνίας και των δύο έργων που ακολούθησαν,εξασφάλισε στον Nielsen μια ετήσια κρατική χορηγία αρκετά γενναιόδωρη ώστε τον Ιανουάριο του 1903 να εγκαταλείψει για λίγο τις καλλιτεχνικές του δραστηριότητες και να ακολουθήσει στην Αθήνα τη σύζυγό του Anne-Marie Brodersen.Μια διακεκριμμένη γλύπτρια στην οποία είχε χορηγηθεί ειδική άδεια από τον -δανικής καταγωγής- Βασιλέα Γεώργιο Α’ να μελετήσει τα αγάλματα του Μουσείου της Ακρόπολης,και να φιλοτεχνήσει αντίγραφα των γλυπτών του Αρχαίου Ναού της Αθηνάς,στο πλαίσιο μιας 6μηνης υποτροφίας της.Η επιλογή της δεν ήταν ασφαλώς τυχαία διότι την εποχή εκείνη,χάρι στην αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων,η Ευρώπη είχε αρχίσει να ανακαλύπτει εκ νέου τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και μια επίσκεψη στην Αθήνα αποτελούσε conditio sine qua non για πνευματικούς ανθρώπους,καλλιτέχνες και αρχαιολάτρες από ολες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες.
Στη διάρκεια της διαμονής του στην Αθήνα το ζεύγος Nielsen αξιοποιούσε τον ελεύθερο χρόνο του με επισκέψεις στα αξιοθέατα και με εκδρομές στα βουνά και στις εξοχές της Αττικής, ενώ τις ώρες που η Anne-Marie ασχολείτο με το έργο της,ο Carl μελετούσε μουσική σε μια αίθουσα με πιάνο που του είχε παραχωρήσει ο διευθυντής του Ωδείου Αθηνών Γεώργιος Νάζος.Εκεί, ανάμεσα στο Μάρτιο και τον Απρίλιο του 1903,συνέθεσε τη διάσημη Ορχηστρική του Εισαγωγή ‘’Helios’’ η οποία αποδίδει μουσικά την τροχιά του ήλιου στον ουρανό της Αττικής από την ανατολή μέχρι τη δύση του,όπως άλλωστε επεξηγεί και η προγραμματική σημείωση που τη συνοδεύει :
‘’Μεσα απο το σκοτάδι και τη σιωπή,ο ήλιος ανατέλλει με ενα χαρούμενο δοξαστικό τραγούδι,διαγράφει τη χρυσή τροχιά του,και βυθίζεται ήρεμα στη θαλασσα του Αιγαίου’’.
Τον Ιούλιο του 1903 το ζεύγος Nielsen αφού επισκέφθηκε πρώτα την Κωνσταντινούπολη επέστρεψε στην Κοπεγχάγη,και τον Οκτώβριο παρέστη στην πρεμιέρα της Εισαγωγής ‘’Helios’’ την οποία έδωσε και πάλι ο νορβηγός αρχιμουσικός και φίλος του συνθέτη, Johann Svendsen, με την Ορχήστρα του Βασιλικού Παρεκκλησίου.Η Εισαγωγή αυτή σηματοδότησε τις απαρχές της λεγόμενης ‘’ηλιόλουστης’’ περιόδου του Nielsen η οποία τον οδήγησε το 1911 στη σύνθεση της Sinfonia Espansiva (Νο 3) για ορχήστρα με σοπράνο και βαρύτονο.Η δε δημοτικότητά της υπήρξε τόσο μεγάλη που η Δανική Ραδιοφωνία την επέλεξε συμβολικά τη νύχτα της 31ης Δεκεμβρίου ως το μουσικό σήμα της μετάβασης στον νέο χρόνο,μια παράδοση η οποία διατηρείται μέχρι και σήμερα.

ΚΑΤΙΑ ΚΑΛΛΙΤΣΟΥΝΑΚΗ

Αναδημοσίευση από: Η εφημερίδα της Ρίτσας Μασούρα